Aceptando la responsabilidad de un suspenso

Afletando la responsabilidá por un suspensu

Esto atopélo nel sitiu web de Denise Woit. Diz que lo escribió un profesor d'estitutu. Yo soy (tovía) un migayu más comprensivu y menos radical que l'autor, pero algunes de les sos idees son abondo interesantes:

Fallu (suspensu; n'inglés son empares) ye una pallabra desagradable, con connotaciones tristes. Pero ye una pallabra que pué aplicase a toos nosotros en delles etapes de les nueses vides. Naide nun se llibra. Los nuesos iconos, gurús, cabezaleros relixosos, políticos, estrelles del rock y maestros fallen. Ye cenciello una realidá del ser humanu. Tamién ye una etiqueta que puxamos por evitar desesperao. Y ye esta llucha pa evitar el fallu lo que nos empobina a algamar los nuesos oxetivos na vida. Asina que... por qué nun podemos facenos responsables de los nuesos fallos cuandu acaecen?

Hemos afletar la responsabilidá por un motivu perimportante: la maurez. Nun podemos algamar un nivel plenu de maurez si nun afletamos la autoría de los nuesos erros. Comu educaor, atópome con esti problema tolos díes. Cuandu un estudiante aporta sero a clas, ye perque los sos pás non lu despertaron. Un desamen suspendíu ye culpia'l profesor, el sistema, el trabayu que se fai depués les clases, pero nunca ye culpia de quien fizo el desamen. Un exerciciu sin terminar ye siempres culpia de que l'amigu necesitaba ayuda, o un corte na lluz. A mí bendíxome daquién, perque'l suministru de lluz a mio casa ha ser meyor que nengún; yo tovía nun pasé per tolos problemes de cortes que tienen los mis alumnos.

Sicasí, esta fargatá diaria pretestos fízome cuestioname'l valor del nuesu sistema educativu. Depués de too, ¿pa qué val la "enseñanza superior" si nun somos a facenos cargu de los nuesos propios erros?

Segun abangamos pel nuesu sistema educativu y pela vida, los nuesos pretestos por fallar van faciéndose más sobeyos y cásique más grotescos perque la cruda realidá ye que nun fuimos a maurar en dengún sentíu significativu d'esa pallabra. Separtar la responsabilidá de nosotros mesmos ye pior que ser un forión. Hasta un forión afletará que'l so fallu ye un resultáu de la so falta enfotu.

Afletar el fallu desixe arreflundiu, honestidá y homildaza. Furne materia prima pa futuros algames. Cuandu negamos la culpia, rampuñámonos la posibilidá de deprender de los nuesos erros. Condergámonos a un patrón perpetuu d'evitación y deceición. Comu'l pantasma Marley, basniando les sos cadenes de oportunidaes humanitaries perdíes tres d'él, esporitiemos tirando de les nueses cadenes de pretestos patéticos, ensin algamar nunca'l nuesu braeru potencial. Esti badaxe viciáu ye muncho más erosivu pal calter que cualisquier erru nuestru.

Plaxu na Universidá de Virginia

Communications of the ACM, Xunetu 2001. Un profesor entama un procesu d'encomparación ente cartafueyos presentáos por los alumnos... y atopa copies asgaya. 122 estudiantes puen ser allanciaos.

Aperte equí pa leer la hestoria [75 KB] [n'inglés]